Mijn laatste reisverslag kan natuurlijk niet ontbreken! Ik ben na Ecuador nog in Peru, Bolivia en Brazilië geweest. Geweldige landen waar echt veel moois te zien en te doen is. Enkele landen in Zuid-Amerika bezoeken bleek een goede keus te zijn. Het was een perfecte aanvulling op de landen die ik eerder al had bezocht. Ik was vooral verrast door Brazilië! Ik ben dol op de mensen daar, ze zijn namelijk heel open, vriendelijk en relaxt. Maar we gaan eerst naar waar ik was gebleven, in Peru.

Vanuit Guayaquil in het zuiden van Ecuador ben ik de grens overgestoken naar Peru. Mijn idee was om naar Huaraz te gaan, in het noorden van Peru. Helaas ging er geen rechtstreekse bus, dus na zo'n vier verschillende bussen arriveerde ik uiteindelijk rond half 3 's nachts in Huaraz. Gelukkig had ik al een hostel geboekt en had ik ze ook verteld dat ik misschien midden in de nacht zou arriveren. Ik was erg blij toen ze de deur open deden en ik dan eindelijk mijn bedje in kon duiken. Nadat ik meer dan 30 uur onderweg was geweest!

De volgende dag heb ik een trekking geboekt: de Santa Cruz trekking van vier dagen. In de avond kwam er een nieuwe jongen in de dorm room: Mike de Canadees. Hij boekte dezelfde trekking en ik heb meteen erg met hem gelachen. Hij wilde namelijk alleen deze trekking doen om een bepaalde bergtop te zien. Deze bergtop is het logo van Paramount Pictures en is altijd in het begin te zien in de films van deze filmmaatschappij. En daar zaten we dan op de derde dag. In een omgeving met goed zicht op prachtige bergtoppen, te treuren omdat er constant enkele wolken hingen voor de Paramount mountain. Gelukkig konden we er wel om lachen en hebben we toch nog een glimp kunnen opvangen van de berg!

Naast Mike bestond de groep nog uit drie Denen en we hebben het erg gezellig gehad. De omgeving was ook prachtig, onder andere door enkele heldere meren. Verder kon ik niet zo genieten van de trekking als normaal. Vanaf de tweede dag voelde ik me echt hondsberoerd en ik had daardoor grote moeite met de trekking. Dit was ook de eerste keer dat ik echt last van de hoogte kreeg. Elke keer moest ik na enkele stappen weer stoppen om adem te halen. Raar dat je lichaam je opeens zo tegen kan werken, terwijl je enkele weken ervoor zonder moeite op een hogere hoogte bevond. Maarja, we bevonden ons ergens tussen de bergen ver van de bewoonde wereld, dus dan toch maar gewoon doorgaan! Gelukkig was de groep erg geduldig met me, en zo heb ik de finish toch weten te halen.

Vervolgens ben ik een dag in Lima geweest. Ik was er op een zondag en er was een hoop te doen in de stad. Ik vroeg me af wat er gaande was, totdat ik me realiseerde dat het Pinksteren was. Die avond ben ik ook nog naar een park geweest, waar enkele grote fonteinen te vinden waren en er werden shows gegeven met licht en muziek.

De dag erna ben ik naar Hucachina gegaan. Echt een heel bijzonder plaatsje. Het ligt aan de rand van zandduinen en er zijn vooral toeristen te vinden. Voor een idee van Hucachina: lang leve google! Mijn camera heeft namelijk samen met mij zand gehapt, dus ik heb er zelf geen foto's meer van kunnen maken. De eerste middag ben ik meteen met een buggy mee gegaan en hebben we enkele stops gemaakt om te sandboarden. Op het einde van de tour besloot onze chauffeur flink te gaan crossen door de duinen, wat erg gaaf was! Gelukkig zaten we goed vast met gordels, anders waren er zowiezo ongelukken gebeurd. Een erg lomp en eng ritje, maar daardoor des te leuker!

De dag erna zijn we met de boot naar een eiland gevaren. Vanuit de boot hadden we zicht op alle dieren die er leefden. Vooral veel vogels gezien en enkele pinguïns en zeeleeuwen! Die daar lekker op de rotsen lagen te dutten.

In de avond ben ik met de nachtbus naar Cusco gegaan. Op het station een meisje uit Duitsland leren kennen, Sophia. Toevallig zaten we ook nog naast elkaar in de bus, dus dat maakte de lange rit wat gezelliger! Het verschil in hoogte tussen Hucachina en Cusco is zo'n 3000 meter. De eerste paar dagen heb ik het rustig aan gedaan om even aan de hoogte te wennen, voordat ik aan een nieuwe trekking zou beginnen. Ik heb onder andere deelgenomen aan een walking tour in Cusco en cavia gegeten, dat is een populair gerecht in Peru.

Na even twijfelen had ik voor de Salkantay trekking gekozen. Vanwege de vorige trekking was ik even bang voor de hoogte, maar gelukkig bleek ik weer de oude te zijn! De trekking duurde vijf dagen en op de laatste dag stond Machu Picchu op het programma. Onze groep bestond uit een Frans echtpaar en drie jongens uit Duitsland. Weer een leuke groep en vooral op de momenten dat de rum op tafel kwam. Het begon op de tweede dag toen we doorweekt waren en zaten te bibberen van de kou tijdens de lunch. De dagen erna was het slechte weer verdwenen, maar de gewoonte van de Duitse jongens om drank tevoorschijn te halen niet. Elke dag maakte de kok ons wakker en bracht thee naar de tenten waar we sliepen. Een avondje dronk de kok met ons mee en we zaten al grappen te maken dat wij hem de volgende dag wakker moesten maken met thee, en dat bleek ook nog het geval te zijn. We moesten die ochtend wat langer wachten op het ontbijt, maar ik heb de hele trekking genoten van zijn kookkunsten dus dat kon ie wel maken.

Salkantay is de naam van een berg, die je normaal gesproken op de tweede dag van de trekking van heel dichtbij kan zien. Helaas hadden we weer geen geluk, want die dag regende het flink en hadden we totaal geen zicht meer op de omgeving. Verder was de omgeving erg afwisselend, wat naar mijn idee de trekking zo mooi maakt.

Naast het vele lopen, stonden er ook nog enkele andere activiteiten op het programma: hotsprings en ziplinen! En als afsluiter van de trekking natuurlijk Machu Picchu bezoeken op de laatste dag. Daar hoef ik niet veel woorden aan vuil te maken, het was prachtig. De rondleiding was bovendien ook erg goed en ik vond het vooral interessant om te zien en te horen hoe ze alles zo hebben gebouwd, dat het dient als kalender.

Na Machu Picchu ben ik weer terug gegaan naar Cusco. Er werd iets gevierd vanuit de kerk en die dag stond de hele stad op z'n kop. In de avond had ik de nachtbus om de volgende dag de grens over te steken naar Bolivia. Ik arriveerde in Copacabana. Een stad aan het Titicacameer, een meer op de grens van Bolivia en Peru en dit is een van de hoogste meren ter wereld. Vanuit Copacabana ben ik twee dagen naar Isla del Sol gegaan. Een prachtige plek om te wandelen. Ik had een Fransman leren kennen en samen hebben we het eiland verkend. Het was een raar idee dat we op een hoogte van 3800 meter waren. We hadden namelijk steeds het idee dat we op een eiland in de zee waren. Van tevoren had ik met iemand afgesproken dat ik in het Titicacameer zou gaan zwemmen. Op de tweede dag had ik nog een uurtje over voordat mijn boot vertrok, en ik wilde me natuurlijk niet laten kennen. Dus besloot ik voor een duik in het water te gaan! Koud (natuurlijk..), maar het was ook lekker verfrissend!

Vanuit Copacabana ben ik vervolgens naar Uyuni gegaan. Na een lange reis arriveerde ik in de ochtend in Uyuni en ik kon daar dezelfde ochtend al beginnen met een tour van drie dagen. Ik kwam in de groep bij drie Brazilianen en twee Spanjaarden. Drie dagen lang hebben we rond getourd in een jeep en prachtige dingen gezien: de zoutvlaktes als hoogtepunt, meren in allerlei kleuren, flamingo's en alpaca's, een vulkaan, enorme rotsen waar je op kon klimmen, een oude trein, hotsprings, geisers, geslapen in een salt hotel en een bijzondere kerk bezocht. Enkele keren was het zo koud buiten dat we de auto uit renden, snel rond keken, op de foto gingen en weer een sprintje maakten naar de auto waarin het lekker warm was. Persoonlijk vind ik het leuker om zelf actief bezig te zijn dan steeds in de auto te zitten, maar door alles wat we hadden gezien tijdens de tour, was dit een van de hoogtepunten van mijn reis!

Vervolgens ben ik doorgereisd naar Potosi, waar ik de mijnen heb bezocht. Een hele interessante tour en er waren ook mensen aan het werk toen we er waren. Na de tour ben ik naar Sucre gegaan, waar ik in de avond arriveerde. Mijn hostel lag tegenover de markt en ik genoot ervan om daar steeds te gaan eten. Verder had ik een tour geboekt door de stad. Ik was de enige, maar de gids was een studente van mijn leeftijd en dat was wel gezellig! Verder had ik uit betrouwbare bron vernomen dat er bitterballen te vinden waren in een café met een Nederlandse eigenaar. Dus tijdens een wedstrijd van 'Copa America' heb ik zitten smullen! Een dag ben ik naar een dinosauruspark gegaan. Ik had geen idee wat ik kon verwachten, maar aangezien dinosauriërs stoer zijn, besloot ik een kijkje te gaan nemen. Ilze, ik heb heel vaak aan jouw kaart moeten denken! Een stukje buiten Sucre ligt het park en daar zijn voetafdrukken van dinosauriërs te zien. Bij de laatste telling hebben ze er meer dan 10.000 gevonden. Een cementbedrijf heeft op die plek ooit in de grond gegraven en door jaren van erosie zijn uiteindelijk de voetafdrukken tevoorschijn gekomen. Je zag echt hele sporen van voetafdrukken op de wand, heel erg vet!

Vanuit Sucre heb ik de nachtbus naar Santa Cruz gepakt en vanuit daar ben ik direct door gereisd met de trein naar de grens met Bolivia. Daar moesten we enkele uren wachten totdat we over de grens konden, en uiteindelijk arriveerden we in Corumba in Brazilië! Ik had enkele andere backpackers ontmoet en we gingen samen op zoek naar een hostel. Het duurde een tijdje voordat we iets hadden gevonden, maar na zo'n 1,5 dag gereisd te hebben, kon dat er ook nog wel bij. Later op de avond hoorden we van anderen dat ons hostel bekend stond omdat daar mensen verblijven die allerlei spullen de grens tussen Brazilië en Bolivia over smokkelen. We konden er wel om lachen en het was in ieder geval geen saai hostel!

De volgende dag werden we opgehaald en naar de Pantanal gebracht. De Pantanal is een groot natuurgebied, dat voornamelijk in Brazilië ligt. Op het begin hadden we even onze twijfels of we wel wat dieren zouden spotten, aangezien het weer niet zo goed was. De eerste twee uur dat we in de Pantanal waren, hadden we echter al zoveel dieren gespot dat het de andere dagen ook wel goed moest komen. Ik ben vier dagen in de Pantanal geweest en we hebben van alles gedaan: een nachttour waarbij we voornamelijk kaaimannen hebben gespot, piranha's vissen wat eng was vanwege enkele chaotische meiden op mijn boot, die met de hengels en de piranha's zaten rond te zwieren, een wandeling waarbij we tot onze middel in het water moesten, terwijl er enkele meters verderop een kaaiman lag (die blijkbaar geen mensen bijten, behalve als ze zwanger zijn), paard gereden, piranha's opgegeten, nog een wandeling, kampvuur en nog wat in de jeep rond gereden. We hebben voornamelijk veel kaaimannen en capibaras gezien en een hele hoop mooie vogels, onder andere de toekan en blauwe papegaaien. Verder nog allerlei soorten dieren, waar ik de namen van ben vergeten. Op de laatste dag, toen de tour al was afgelopen en we onderweg waren naar een stadje, hadden we veel geluk en hebben we een jaguar gespot. Onze gids vertelde dat hij er zo'n 10 ziet per jaar, dus dat is wel bijzonder! Hij stak heel rustig voor onze auto de weg over, waarna hij na zo'n 10 seconden de bosjes in verdween. We hebben hem dus een tijdje heel goed in het zicht gehad. Het zien van de jaguar was een mooie afsluiting van de tour in de Pantanal!

Na de Pantanal ben ik 2 dagen in Bonito geweest. Daar ben ik weer gaan fietsen en onder andere naar een heldere rivier gegaan met allerlei mooie vissen. Vanuit Bonito begon de volgende lange reis, deze keer naar Foz do Iguacu. Vanuit daar ben ik naar de Iguacu watervallen gegaan. Deze watervallen zijn een van de grootste van de wereld. De eerste dag ben ik naar de Braziliaanse kant gegaan en de tweede dag naar de Argentijnse kant. Die tweede dag kreeg ik er vier stempels bij in mijn paspoort! In de parken kan je verschillende routes volgen, waardoor je steeds zicht heb op een ander deel van de watervallen. Ik was onder de indruk van de watervallen en vooral van de 'keel van de duivel' aan de Argentijnse kant.

Vervolgens ben ik door gereisd naar Sao Paulo. In deze stad zou ik een van de jongens ontmoeten waar ik in Vietnam en in Cambodja mee samen heb gereisd. De rest was helaas op dat moment niet in Sao Paulo, maar wie weet zie ik ze ooit nog wel eens! Ik verbleef bij Gui in zijn studentenhuis. Hij heeft leuke huisgenoten en ik voelde me er erg welkom. De eerste dag ben ik met Gui en met een huisgenoot van hem naar een uitzichtpunt gegaan. Ze wonen zelf al enkele jaren in Sao Paulo, maar ze waren er zelf nog nooit geweest. Het tripje was zeker de moeite waard. Sao Paulo is echt een immense stad en dat zie je goed vanuit die berg. Die middag hebben we ook nog pastels gegeten. Een typisch Braziliaans gerecht en de versie met kaas heeft wel wat weg van de kaassoufflé, maar dan stukken groter. En dat eten ze daar dan gewoon als lunch! In de avond gingen we naar het parkje om de hoek. In het park zaten enkele mannen samba muziek te spelen en er hing een gezellig sfeertje. De volgende dag moest Gui studeren en ben ik zelf op pad gegaan. Ik heb er weer een walking tour gedaan (die tours zijn echt geniaal als je geen zin hebt om alleen op pad te gaan) en ben erna nog naar een leuke buurt met een hoop mooie graffiti gegaan. 's Avonds ben ik met twee huisgenoten gaan eten bij de universiteit om de hoek en een gezellig avondje gehad.

De volgende ochtend nam ik afscheid van Gui en zijn huisgenoten en ging ik weer terug naar het busstation. Vanuit daar de bus gepakt naar Belo Horizonte (BH), waar ik weer vrienden op zou gaan zoeken. Deze keer de Brazilianen van de trekking in Nepal. Ik zal niet de hele week uitgebreid omschrijven maar ik heb me er enorm goed vermaakt en ze hebben me flink verwend. In de Lonely Planet las ik van tevoren al dat je Belo Horizonte niet kan verlaten met een lege maag, en dat heb ik geweten! Als ik al was afgevallen tijdens mijn reis, dan zijn de kilo's er in Brazilië weer bij gekomen. Ze lunchen daar uitgebreid en ze gaan 's avonds na het werk nog ergens wat drinken met wat hapjes erbij, vaak traditionele gerechten uit de streek en dingen met kaas, dus dat ging er wel in.

Ik ben in totaal een week bij de vrienden in Belo Horizonte geweest en ze hebben me veel van de omgeving laten zien. We zijn naar een groot openluchtmuseum geweest, naar een heuvelachtig en sfeervol oud stadje Ouro Preto, een wandeling gemaakt door de mooie omgeving van Belo Horizonte, naar de lokale markt geweest waar we lang zijn blijven hangen met de lunch, ik ben op een receptie beland waar we de grootste lol hebben gehad, naar een jazz optreden geweest in het winkelcentrum, naar de verjaardag van de zus van Fabio geweest en de hele dag doorgebracht met het gezin van haar, naar een museum geweest, naar een park geweest en naar het Pope's Square (met mooi uitzicht), veel voetbal gekeken, onder andere de finale van Cup America, wat gewinkeld met Bea en ik heb vele leuke avondjes gehad met leuk gezelschap! Ik vond het erg leuk om Fabio, Bea, Gabriel, José Edler en Evandro weer te zien en om kennis te maken met hun familie en vrienden. Ze waren allemaal erg gastvrij en ik voelde me er erg thuis. Ik heb echt een hele fijne week met ze gehad en ik kan ze daarvoor niet genoeg bedanken!

Na een week in Belo Horizonte te zijn geweest, was het tijd om door te gaan naar Rio de Janeiro! Fabio en Gabriel zaten nog te denken om in het weekend me daar op te komen zoeken, maar helaas kon dat niet door gaan. Ik kwam in Rio weer terecht in een leuk hostel waarbij ik vooral genoot van de verhalen van de eigenaar over Brazilië. Als je hem hoort praten wil je echt alles van Brazilië zien! Iedereen vertelde me al dat Rio een geweldige stad is en daar is niks van gelogen. Ik heb in Rio weer twee tours gedaan door de stad, het beroemde Copacabana beach gezien, zonsondergang gezien bij het Ipanema beach, naar de hippie market op zondag geweest waar veel kunst en leuke souvenirs worden verkocht, naar een berg geweest met uitzicht over de stad, de gekleurde trappen Escadaria Selarón gezien, een tour door de favela's gedaan, een mooie fototentoonstelling gezien over Rio, door de botanische tuinen gestruind en een poging gewaagd om naar het Christus beeld te gaan, maar vanwege de drukte en de bewolking (alweer de wolken die in de weg zitten ja..) toch maar weer naar beneden gegaan. Rio is echt een geweldige stad en ik zou er veel langer kunnen blijven, vooral de sfeer is geweldig en ik verbleef in een erg fijne buurt, waar ik me geen seconde onveilig heb gevoeld.

Na Rio de Janeiro was het tijd voor de laatste bestemming van mijn reis: Paraty. Ik had slechts één volle dag over, maar ik vond het toch leuk om er nog even iets van te zien. Na mijn busreis heb ik nog even rond gelopen in het stadje dat erg leuk en sfeervol is. 's Avonds ook weer leuke mensen in het hostel leren kennen en een gezellig avondje met ze gehad. De volgende dag ben ik met een jongen uit Colombia naar het Trindade strand gegaan. Het was een erg relaxt dagje en het was leuk om steeds naar een ander deel van het strand te lopen via een avontuurlijk pad over allerlei rotsen. 's Avonds zijn we nog samen gaan eten in een kilo restaurant. Dit is best typisch voor Brazilië. Er is een buffet en je kan opscheppen wat je wilt, vervolgens wordt je bord met eten gewogen en je betaalt naar gewicht. Nog iets typisch voor Brazilië: een bord eten krijgen met rijst, bruine bonen en friet. Af en toe een stuk vlees of vis erbij. Groenten lijken ze bijna niet te eten en als lunch is er vaak gefrituurd voedsel. En dan stond er in de bus in Foz do Iguacu afgebeeld dat mensen met obesitas voorrang hebben op een zitplaats!

Maar dat even tussendoor. Mijn laatste avond heb ik al mijn spullen gepakt, wat een aardige uitdaging was, en verder nog een leuk avondje in het hostel gehad. Paraty was een mooi plaatsje om mijn reis mee af te sluiten en het was fijn dat ik de laatste twee dagen ook met leuke mensen doorbracht. Ik heb namelijk heel veel leuke mensen ontmoet op reis, maar soms ontmoet je ze niet of zit je zelfs alleen in een hostel. De volgende ochtend ben ik met de bus naar Sao Paulo gegaan en daar had ik in de avond mijn vlucht. Ik ben eerst naar Marokko gevlogen en na een hectische overstap had ik mijn vlucht naar Amsterdam. Het was raar dat mijn trip echt ten einde was, maar ik was er zelf ook wel aan toe om weer naar huis te gaan. 9 maanden is lang! Ik arriveerde in Amsterdam, maar helaas was er wat mis gegaan met mijn tas. Op dat moment wil je gewoon snel je spullen verzamelen en door de deuren gaan om je familie en ons Loesje weer te zien, maar dat duurde helaas wat langer. Ondertussen is mijn tas wel weer thuis afgeleverd, dus die is gelukkig weer terecht.

En dan de thuiskomst. Echt geweldig! Op het vliegveld stonden Loes, Julia, Thomas en mama op me te wachten. Heel erg fijn om ze weer te zien! Even wat gegeten op het vliegveld (een kroketje voor mij!) en dan de auto in om weer naar huis te gaan. Het was al meteen weer zoals vanouds, veel gelachen en we hadden een hoop bij te buurten. Ze vertelden me dat we koffie gingen drinken bij Fiona. Daar gearriveerd, deed ik de deur open en daar stond de tuin vol met familie en vrienden! Echt een verrassing. Ik had de auto van opa en oma op de oprit zien staan, maar verder had ik niks in de gaten. Bedankt allemaal dat jullie er waren, ik heb echt van genoten van de verrassing en om jullie allemaal weer te zien!

En dat was het dan! Het einde van mijn reis. En het einde van het schrijven van ellendig lange reisverslagen. Ik heb ooit een poging gewaagd om het kort te houden, maar dan vond ik mijn verslagen niet zo boeiend en leuk meer. Respect voor degene die ze allemaal gelezen heeft en bedankt voor alle leuke reacties elke keer!